2. Morgen naar Sydney

Er ging iets mis bij het vorige verslag. Het was nog een beetje onwennig om de blog weer op te starten. Ik hoop dat het nu beter werkt.
We verlieten Dubai voor een vlucht van 11 uur naar Perth.
We zijn al weer 3 weken in West Australië. Time flies.
Even terug naar 20 oktober.
Dick haalde ons rond middernacht op van het vliegveld en we overnachtten bij hem in Fremantle. De volgende dag de camper opgehaald en richting Shark Bay gereden met een tussenstop in Geraldton. In Denham zouden we zus Elly ontmoeten, die als vrijwilliger meereist op een replica van de Duyfken. Dit VOC schip maakt een reis langs verschillende plaatsen aan de westkust i.v.m. het feit dat 400 jaar geledende de Nederlander Dirk Hartog hier voet aan land zette. In Shark Bay, 850 km ten noorden van Perth, ligt het Dirk Hartog eiland, dat naar hem vernoemd is.
Het was de hele week feest in Denham. Louise en ik kregen een rondleiding op het schip van een enthousiaste zus. We hebben een paar gezellige dagen gehad.
Daarna zijn we teruggereden via Kalbarri aan de kust, door het binnenland naar Lower Chttering naar Gerard en Karin en dochter Caitlin.
Er zou veel familie komen om de verjaardagen van Karin en Elly op 5 november mee te vieren. We hadden nog een week voor de voorbereiding. Zo konden we mooi meehelpen voor de drukte. Voor de band werd een tent opgezet. De carport werd dansvloer.
Er kwam veel familie ingevlogen. Voor onderdak werden ook de buren ingeschakeld. Sommigen waren al eerder aangekomen en een trip met een camper gemaakt. Deze diende dan als slaapplek. Plaats genoeg op het erf. Het feest was geweldig. De band "Longshot", bestaande uit 4 ouwe knakkers en een zangeres, die geweldige blues en rock speelden. "Old enough to know better" was hun lijfspreuk. Gerard had 3 heuse pizzaovens geregeld. Overbuurman Corey stond pizza's te bakken. Zijn vrouw Daniella had uren in de keuken gestaan om salades, quiches ook nog 3 taarten te maken met hulp van onze dames.
Het was gezellig rond de Malibu bar.
In het begin van de week was het rond 22 graden, maar richting zaterdag steeg het kwik naar 37 graden! Dus het zwembad kwam goed van pas.
In de dagen daarna bleef het nog gezellig met de familie. Langzaam ging iedereen weer een kant op.
We hebben nog een dagje Perth gedaan met neef Mark, Sabine en hun zoontje Bas. Mooi ventje.
Morgen (11/11) nemen wij afscheid van Gerard, Karin en Caitlin en vliegen we naar Sydney. Foto's bijvoegen lukt (nog) niet. Wellicht later.

No Worries,

Ko en Louise