32. Kuala Lumpur, Phuket en Phang Nga

Zaterdag 18 april.
We werden door iemand van het hotel gratis naar het vliegveld van Phuket gebracht. Het is een uur en een kwartier vliegen naar Kuala Lumpur (hierna KL) met Air Asia. De vlucht verliep soepel en we namen de shuttlebus naar KL. De hoofdstad van Maleisië ligt op een uur rijden van de luchthaven. We hadden via het internet vier overnachtingen geboekt in het Maytower hotel in het centrum. Van ver zag je al de wolkenkrabbers. We kwamen rond een uur aan en hebben de buurt een beetje verkend. Ons hotel had een openlucht zwembad op de achtste verdieping. Onze kamer was op de 28ste.
De stad is bekend o.a. om de Petronas Twin Towers. Dit markante gebouw heeft al verschillende keren als filmdecor gediend.
Zondagavond hadden we gereserveerd voor een diner in KL Tower. Dat is 421 meter hoge zendmast, vierde in de rij in zijn soort ter wereld, met bovenin een ronddraaiend restaurant op 288 meter. Ik had eigenlijk geen passende kleding en ik wilde niet voor een tweede keer in shorts en T-shirt worden afgewezen(Sidney). Dus kochten we in de uitverkoop een broek en overhemd. Rondom de toren waren allerlei activiteiten, zoals een reptielentuin en een wintertuin en je kon er abseilen. Het buffet was goed verzorgd en het uitzicht fantastisch.
Maandag hadden we eigenlijk de Petronas Twin Towers, In KL bekend als KLCC, willen bezoeken. Bij de VVV hoorden we dat deze was maandags gesloten. We werden getipt voor een culturele voorstelling ‘s middags in het gebouw van de VVV. KLCC was vlakbij en dus gingen we alvast een voorproefje nemen. De toegang is gratis en je wordt geadviseerd ’s morgens op tijd te komen voor een kaartje. Om drie uur kregen we bij de VVV in een klein theater een voorstelling te zien van een dansgroep, die traditionele dansen uitvoerde in prachtige kledij. Ze straalden blijdschap uit, ondanks dat er maar een handvol mensen zaten. We mochten na afloop met de groep op het toneel op de foto. Ze promoten Maleisië op deze manier en treden ook op in het buitenland.
De wijk achter ons hotel staat bekend als ’Little India’. We stopten bij een eettentje waar de kok, op straat, in een ronde stenen vuurpot op pizza’s lijkende deegwaren stond te bakken. We lieten ons verrassen met de Indiase keuken en namen het platte deeg met kip tandori . Erg lekker, maar spicy.
Dinsdagmorgen namen we een taxi (teksi) vanaf het hotel. Het was bewolkt. We stonden we om acht uur in de rij voor een kaartje in KLCC. We konden om half tien naar binnen. De Petronas Twin Towers is het hoofdkantoor van Petronas oliemaatschappij. Onderin de torens is een winkelcentrum van zes verdiepingen. We kregen eerst een videopresentatie en in het gebouw was een permanente tentoonstelling over de bouw. Je wordt in een razendsnelle lift naar de brug gebracht op de 41ste verdieping. De brug is een verbinding tussen de beide torens. Het gebouw reikt tot 452 meter. De zon was doorgebroken en het uitzicht was prachtig. We hadden nog een hele dag voor ons en namen de ‘hop on hop off’ bus. Hiermee kun je een rondrit maken langs bezienswaardigheden en in- en uitstappen waar je wil. We kozen voor het vogelpark. Ook weer een van de grootste in zijn soort volgens de folder. Over hoge palen waren kabels getrokken, waarover netten waren gespannen. Een aantal vogelsoorten kreeg hierdoor alle gelegenheid vrij rond te vliegen. Er waren hele bijzondere en mooi gekleurde vogels bij. Nog niet eerder gezien. Het was een verademing in het mooie, met vijvers, aangelegde park te wandelen.
Woensdag 22 april. Alweer de laatste dag in Kuala Lumpur. We vulden de dag met winkelen en een markt en een beetje internetten. De prijs van de taxi naar het vliegveld was niet veel hoger dan die van de bus en dus namen wij het gemak van de taxi. De chauffeur had op de grote vaart gewerkt en was over de hele wereld geweest. Ook in Rotterdam. Hij wist veel mooie plekken in Maleisië en mochten we nog eens terugkomen dan konden we hem bellen. Met een uur vertraging kwamen we rond half tien ’s avonds in Phuket terug en kregen we een stempel voor een verblijf van 30 dagen in ons paspoort, dat overigens al aardig vol begint te raken. De man van het hotel stond ons keurig op te wachten.
Donderdag hadden we geen haast. Nog even genoten van het zwembad en na het ontbijt lieten we ons door dezelfde man naar Kata Beach brengen op een uur rijden naar het zuiden van de westkust van Phuket. Onderweg passeerden we Patong Beach, waar drommen toeristen neerstrijken en daardoor niet onze keus was. We lieten ons afzetten bij een hotel dat we op internet hadden gezien. We hadden deze keer niet vooraf geboekt. We hebben de ervaring dat via internet boeken niet altijd goedkoper is. Bovendien is er meestal plek genoeg in het laagseizoen. We vonden onderdak in een knus, met veel groen omgeven complex. Het strand van Kata ligt in een mooie baai. Hemelsbreed was de afstand naar het strand zo’n 200 meter van het hotel. Club Med heeft echter een gigantisch ommuurd complex neergezet, waardoor je een heel eind moest omlopen. We hebben wel geprobeerd om door te steken, maar geüniformeerde mannen staken daar een stokje voor.
De Andamanse zee, waar Phuket aan ligt, heeft een mooie branding. Heel anders was het hier in 2004 met de tsunami. Borden met instructie over een eventuele evacuatie herinneren hier nog aan.
Ons hotel bestond uit een ouder deel en een aantal moderne uit twee verdiepingen bestaande gebouwen een zwembad en ontbijtrestaurant. We hebben nog twee nachten bijgeboekt en een paar extra snipperdagen opgenomen.
Zondag 26 april. De taxibranche heeft veel macht op het eiland en laat busdiensten langs de westkust niet toe, werd ons verteld. Via Phuket-stad konden we wel een bus nemen naar het noorden. We stapten in een songthaew, een open taxi met twee rijen zitbanken tegenover elkaar, die een soort lijndienst onderhoud. We hadden een overnachting gepland in Phuket-stad. De stad maakte een verlaten indruk en het hotel waar we ons lieten afzetten door een taxi maakte ons niet vrolijker. We besloten maar meteen door te rijden naar het noorden en namen twee buskaartjes naar Phang Nga aan de gelijknamige baai. Van hieruit konden we een mooi tocht maken met een boot naar verschillende eilanden. Op het busstation van Phang Nga stopten we voor de deur van het boekingskantoor ‘Mr. Kean Tour’. Mister Kean himself bood ons een dagtrip aan. We wilden eerst onze bagage kwijt. Het was maar een paar honderd meter lopen naar de Phang Nga Inn, ons hotel. Zij konden dezelfde boeking doen bij Mr. Kean. De volgende dag zijn we met een ‘longtail’ boot door een mangrovebos gevaren via zeearmen. We kwamen daarna uit in de baai met veel losstaande ‘limestone’ rotsen. Ook de rots die als decor heeft gediend voor de James Bond film ‘Goldfinger’. In het Thais Khao Ping Kan genaamd, maar voor de toeristen gemakshalve omgedoopt in James Bond eiland. We passeerden een moslim vissersdorpje, Koh Panyee geheten, kompleet met moskee en geheel op palen in de luwte van een rots gebouwd. Je kon er alleen per boot komen. We bezochten een kleine grot, waar we zelf op ontdekkingstocht mochten met mijnwerkerslampen op. De schipper liet de boot op het stand lopen voor de lunch. Op de terugweg passeerden we weer het vissersdorp. We hadden een overnachting geboekt en lieten ons er afzetten. Er waren vijf eenvoudige kamers met ventilator en een matras op de grond. Douche ( koud water) en toilet op de gang. Heel basic dus. De vis was allang niet meer het hoofdinkomen in het dorp. Men was helemaal op toeristen ingesteld. Veel souvenirkraampjes en restaurants berekend op grote groepen. We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en genoten van het uitzicht en de vriendelijke bediening. We hebben er zelfs goed geslapen. We waren de enige gasten, zagen we bij het ontbijt. Na deze aparte ervaring pikte een boot ons weer op en bracht de taxi van Mr. Kean ons weer thuis. We hebben nog wat rondgekeken op de dagmarkt, maar verder was het te heet voor andere activiteiten. We zochten verkoeling op de kamer en profiteerden van het gratis wifi internet.
Woensdag. Louise had het vermoeden dat ze blaasontsteking had. We besloten het te laten onderzoeken. Er was een ziekenhuis in Phang Nga. We werden keurig geholpen bij de eerst hulp. De diagnose na het onderzoek gaf de bevestiging. Ze kreeg een penicillinekuur mee en de eerste pillen brachten al verlichting.
Donderdag 30 april. We wilden wat meer van de omgeving zien en huurden een scooter bij het hotel. We gingen op zoek naar de Ramun waterval. Het kaartje wat we van het hotel hadden meegekregen was niet erg gedetailleerd en na twee keer verkeerd te zijn gereden vonden we de plek. We hebben een leuke wandeling langs het stroompje, meer was het niet, gemaakt. Je moet hier eigenlijk in het regenseizoen zijn om een mooie waterval te zien. Voorts kwamen we bij een grot met een liggende Boeddha. De volgende attractie was een tempel. De kop van een draak diende als ingang en gebukt lopend door het lijf kwam je op een terrein met een heel vreemde beeldentuin. Tenslotte zochten we verkoeling in een zwemmeertje bij de Sanang Mandra waterval in het Forest Park.
In Phang Nga werden voor het weekend festiviteiten georganiseerd. Diverse podia werden gebouwd en er waren al kraampjes en een kermis open. Een leuke afsluiter van onze dag en Phang Nga, want de volgende dag zouden we doorreizen naar Krabi.

Mai Pan Rai ( No Worries)

Ko en Louise