Op weg naar Australie

Hallo allemaal, of eigenlijk G’day you all.

Zaterdag. Schiphol, inchecken. We mochten ieder 32 kg per koffer meenemen plus 10 kg handbagage. De koffers, eigenlijk grote tassen met wielen, hadden we thuis al gewogen, maar uit eerdere ervaring wisten we dat er een afwijking in onze weegschaal zat. Dus voor alle zekerheid maar even op de band gewogen alvorens te laten insealen. 31,6 resp. 32,4 kg. Gemiddeld dus exact op gewicht!
Met Paul als ervaren reiziger verliep het inchecken soepel.
De grote tafel in het restaurant kwam net vrij en dat kwam goed van pas. Wat een grote groep mensen was er gekomen om ons uit te zwaaien! Vijf man uit Den Helder en zelfs de kleine Nynke was meegekomen. Fijn dat moeder ook was meegekomen.
Broers en zussen, zwagers en onze tennismaatjes ,zelfs Ome Harry had de moeite genomen. Bij de douane moest de laptop uit de tas, de riemen af en verder alles wat metaal in zich had over de band.
Ongeveer 12 uur naar Singapore is een lange zit. Paul had tactisch gezorgd voor een plaats aan het raam en een aan het gangpad. Als je geluk heb blijft de middelste stoel vrij. Zo niet dan kun je met de derde persoon afspreken naast elkaar te gaan zitten. Er was al een stoel bezet in onze rij. De man sprak Engels en had geen bezwaar met een ruil en nam het gangpad. Later merkten we dat hij bij een groep hoorde die een taal spraken wat op Russisch leek. Hebben we niet veel aan gehad. Als je de benen wilde strekken lag ie prompt te slapen.
In Singapore mochten we 3 uur rondwandelen op de luchthaven. Heel modern en overal tapijt.
De stewardessen van Singapore Airlines zin uiterst vriendelijk en behulpzaam. Er waren nogal wat baby’s aan boord en die kregen alle aandacht, ook van de stuart.
De laatste stuk van 5 uur naar Perth hadden weer dezelfde plaatsen. Nu deelden we met een mevrouw en die gaven we de plaats aan het raam, zodat wij wat gemakkelijker onze benen konden strekken. Ze werkte voor een humanitaire organisatie, waarvan jk de naam al weer ben vergeten. Ze was op de terugweg uit India en woonde in Perth.
Bij de douane in Perth werd ons gevraagd of we etenswaren meebrachten en houtproducten. Waarschijnlijk een standaard vraag aan Nederlanders of we ook klompen meebrachten”wooden shoes”. Ik antwoordde ontkennend “and no windmills either” De paspoorten werden door de scanner gehaald en onze aangevraagde visa (of is het visums?) bleken in het systeem te staan. Met een goedkeurende blik van de beambte werden de stempels in de paspoorten gezet.”Enjoy your stay”.
Gerard, Karin en dochter Caitlin waren alle drie gekomen om ons af te halen. Dit warme welkom werd nog eens bevestigd toen we buiten kwamen. 28C.
Het was drie kwartier rijden vanaf de luchthaven en we kregen zodoende al een indruk van de streek. Het is even wennen aan het linkse verkeer. Hun huis staat in de heuvels met zo’n 2 ha grond.mwoah. We werden luid begroet door de hond.
Na een wat onwennige nacht hebben we het rustig aan gedaan vandaag. ‘s Morgens nog een beetje bijkomen en ’s middags als de familie thuis komt van werk en school lekker effe afkoelen in het zwembad. ’s Avonds koelt het af tot redelijke temperaturen en is het heerlijk onder de veranda met een koud biertje.
Het is de derde dag. We zijn op verschillende uren wakker. De jetlag is er nog niet uit. Ik zit om 7 uur ‘s morgens dit verhaal tikken met Buddy de hond naast me op de bank, een Cavelier King Charles. “Zeg maar een Pim-Fortuyn-hondje”,aldus Karin.
Het word warm vandaag zo’n 35C. Onze plannen naar Perth te gaan schuiven we nog een dagje op dus plakken we er nog een luie dag aan vast.

No Worries

Ko en Louise