13. Kakadu National Park

Woensdag 4 juni. Rond vier uur hebben we de camper gestart en verlieten we Darwin.
De planning was een driehoek af te ronden in Kakadu National Park via Jaribu in het oosten en dan zuidwest richting Pine Creek om vervolgens de Stuart Hwy weer op te pakken naar het zuiden.
35 km buiten Darwin draaiden we de Arnhem Hwy op richting Kakadu National Park. Deze weg ontleent zijn naam aan het Nederlandse schip dat hier destijds is vergaan in de Van Diemen golf. Op weg daarheen wisten we een overnachtingsplek. In de verte zagen we grote rookwolken. Er worden regelmatig stukken berm of bos afgebrand rondom percelen en gebouwen. Gecontroleerd afbranden, zoals dat heet. Hiermee voorkomt men dat bij blikseminslag de brand kan overslaan. De brand was bij de plek waar wij wilden overnachten en dus maar doorgereden. Even verderop was een grote parkeerplaats voor touringcars. We werden verwelkomd door een lachende krokodil. Hier kon je boeken voor een boottrip naar de krokodillen. Over ‘Jumping Crocodiles ‘ hadden we al gelezen in Darwin. We spraken de schipper van een boot en konden blijven staan op de parkeerplaats. Hij woonde bij het bedrijf en op zijn uitnodiging hebben we nog een (zelf meegebracht) biertje bij hem gedronken. Hij liet ons weten, wat we konden verwachten tijdens de trip. Je kon met de grote boot van 120 man of de kleine en snellere van 30 man. Hij adviseerde ons met de kleine te gaan. De tochten van 9 en 11 uur waren volgeboekt voor met de grote boot. 1 uur was nog niet zeker. We besloten te wachten. Er was ondertussen nog tijd om naar Fogg Dam in de ‘Wetlands’ te rijden, een vogelreservaat in de buurt. Prachtig gebied. Om 1 uur hadden we meer geluk. Richard, onze schipper, liet weten dat we met de kleine boot gingen. We voeren naar een gebied waar de beesten rondzwemmen. Iedere krokodil bakent zijn territorium af. Ze hebben de beesten ook een naam gegeven. Aan een stok wordt een stuk vlees gehangen en daar worden ze mee gelokt. Op het juiste moment gaat de stok omhoog en rijst een 6 meter lange krokodil naast de boot uit het water. Een doffe klap klinkt als zijn kaken sluiten en het vlees is weg. Je wordt vooraf goed geïnstrueerd om vooral geen ledematen uit de boot te hangen! Een heel aparte ervaring. De overnachtingsplek bij Mamukala hadden we deze keer verkeerd gekozen. We werden opgevreten door de muggen en toen we bij het toilet in het licht van onze zaklamp een slang over de grond zagen kruipen, zijn we maar snel de camper ingevlucht. Dan maar vroeg onder de wol. We waren hierdoor al weer vroeg wakker. Zonsopgang is ook mooi om mee te maken. Voor vertrek nog een keer naar de uitkijk geweest. Zelfs een krokodil gespot. Bij de afrit naar Ubirr in het noorden, lazen we dat de benzinepomp in het park gesloten was. Even omkeren naar Jaribu. In Ubirr was een mooie wandeling langs rotstekeningen van Aboriginals van duizenden jaren oud. Het pad leidde naar boven op de rots naar een uitkijkpunt over de wetlands. Na de lunch nog een wandeling gemaakt bij Bardedjilidji ( vraag me niet hoe je het uitspreekt). Ook weer erg mooi. Onderweg kregen we uit Den Helder een sms-je dat we er een neefje bij hadden. Monique en Rick van harte met jullie Sven. Je moet geluk hebben met de ontvangst hier. Het bereik in de outback is nul-komma-nul. We kampeerden in het park. Er was een douche, alleen er werd gewaarschuwd voor een rode kleur in het water vanwege ijzeroxide. Is ons niet opgevallen. De muggen hielden ons weer vroeg binnen. Zaterdag hebben we bij Yellow River gekeken of het water geel is. Helaas. Het onder architectuur gebouwde infocentrum had de leefwijze van de Aboriginals ( wij noemen ze gemakshalve abo’s) mooi in beeld gebracht.
Wat ons het meeste opviel in Kakadu was de rust die ervan uitging.
Via Pine Creek zijn we naar Katherine gereden en een camping opgezocht. Zondag werd grotendeels besteed aan wassen en een grote schoonmaakbeurt in de camper. We trakteerden ons op eten buiten de deur. Katherine is nou niet direct een culinaire topper, dus kozen we voor het gemak van het campingrestaurant. Je bestelt je eten aan de balie en rekent meteen af. Dit hadden we al vaker meegemaakt. No worries. Wat we wilden drinken. Wijntje graag. “Sorry,sir, no alcohol on Sunday”. Ja dat is de wet hier. Hij mocht het niet verkopen. Kostte hem zijn licentie. Maar we mochten wel eigen drank meebrengen. Bring Your Own heet dat hier( BYO). Dus maar even de rosé uit de camper opgehaald. Ik kwam terug, stond het eten al op tafel. We hebben er maar geen 3 gangen van gemaakt en de koffie thuis gedaan. Nog even op internet( op de camping). Er was mail uit Den Helder met leuke foto’s van de kleine Sven.
Maandag 9 juni. Normaal wordt van je verwacht dat je om 10 uur vertrokken bent van de camping. We hadden voor 2 uur internet gekocht en we hadden eigenlijk geen haast. Rond elf uur kwam een auto met caravan voorrijden, die onze plaats had toegewezen gekregen. Dus maar ingepakt. Nog even de water tank gevuld, en op weg naar Alice Springs. We waren getipt om vooral de ‘hotsprings’ (warmwater rivier) in Mataranka niet over te slaan. Je zwemt hier tussen de palmbomen in water van 34C. Hier spraken we een Nederlands stel uit Vlaardingen, die net als wij een jaar rondtrekken in een camper. Zij waren net gestart in Darwin en gingen ook richting Alice Springs. Dus namen wij afscheid met “tot ziens”. Dinsdag en woensdag zouden we dan 2 dagen “knallen”om de 1100 km naar Alice Springs te overbruggen. We kwamen er dinsdag te laat achter dat we de oudste kroeg van Australië in Daly Waters gemist hadden. Woensdag hebben we wel de ‘Devils Marbels’ bezocht. Die zijn vanaf de weg zichtbaar en dus ook niet te missen. Het zijn groepen rondgevormde rotsen, die in het verre verleden zijn ontstaan. We zwaaien onderweg naar de andere campers en caravans. Het viel ons op dat er in verhouding weinig ‘gewone’ auto’s op de weg waren. We vroegen ons af of er nog gewerkt wordt in dit land. Je komt ook veel gepensioneerden tegen ‘Grey Nomads’, die voor langere tijd onderweg zijn. Een beetje zoals wij dus…

No Worries,

Ko en Louise