28. Thailand, een nieuw avontuur

Zaterdag 21 februari.
Onze visum was vrijdag verlopen, maar zaterdag leek ons wat praktischer om te vliegen. We wilden Gerard en Karin nog de kans geven ons af te zetten op het vliegveld (haha). De camper was nog niet verkocht, maar Gerard zou hem op zijn naam zetten en hem proberen te verkopen.
De wekker stond op half zes, dus uitslapen was er ook voor hen niet bij. De douane had een scherp oog voor ons( 1 dag) te late vertrek. We werden apart geroepen. Of er vrijdag geen vlucht voor ons was. Ze maakten er verder geen probleem van. Om 10 uur gingen we op schema de lucht in.
Onze vlucht van Perth naar Bangkok liep via Phuket. Het vliegtuig was niet vol. We moesten in Phuket het toestel uit voor een paspoortcontrole. We hadden in Perth een visum gehaald voor 60 dagen. Prompt stempelde de douanebeambte onze paspoorten af met de (standaard) 30 dagen stempel. Ik wees hem op het visum en moest hij de zaak herstellen met paraaf en een nieuwe stempel. We zouden na een uur weer vertrekken. In de vertrekhal was het vol en rommelig en er werd slecht aangegeven waar je wezen moest. Thaise dames in het lila/roze tenue van Thai Airways probeerden druk gebarend orde te scheppen. De vlucht naar Bangkok was vol en duurde ongeveer 1,5 uur.
Een zoekende toerist wordt al gauw opgemerkt bij aankomst. We werden naar een infobalie begeleid, waar een aardige dame ons de voordelen wilde opsommen van een (bijna)gratis rondrit door Bangkok. We moesten nog even oefenen met de nieuwe valuta, de Thaise bath. 100 bath is ongeveer 2,40 euro. Dit tripje zou ons 40 bath kosten, ongeveer 1 euro. Hiervoor kregen we een auto met chauffeur en een gids. Dan ga je nattigheid voelen. Maar we namen de gok. Eerst maar naar het hotel. Het vliegveld ligt op 25 km vanaf het centrum. Onderweg op de snelweg kwamen we open pick-ups tegen met mensen los achterin en zelfs mensen staand achterop een vrachtwagen. Veiligheid wordt hier duidelijk anders geschreven. Het hotel lag in Chinatown in de onmiddellijke nabijheid van de meeste bezienswaardigheden. Onze internetboeking was niet doorgekomen. Na wat heen en weer gepraat mocht ik op hun computer de boeking checken. Ik heb toen een voucher kunnen laten printen, waar ze genoegen mee namen. ( quickbeds.com). We hadden nog geen idee van de Thaise keuken en kozen onze eerste avond in Bangkok voor een veilige oplossing, kip met patat bij KFC.
Zondag 22 februari.
Onze kamer was op de 18e verdieping en het was even zoeken naar de ontbijtzaal. Er stond een uitgebreid buffet klaar. Zelfs een rijstmaaltijd was mogelijk.
We hadden ‘s middags de rondrit geboekt en wilden eerst wat sfeer opsnuiven in de buurt. Onze eerste verbazing was het verkeer in deze miljoenenstad(5,5 miljoen inwoners). We zijn in Nederland best wat drukte gewend, maar dit sloeg echt alles. Taxi’s probeerden een weg te vinden tussen oude bussen en tuktuks met rokende uitlaten. Brommers kropen door de enge ruimten en haalden links en rechts in. Een gekkenhuis. Het stond ook om de haverklap vast. Verschillende chauffeurs reden met een mondkapje. We wilden de Thaise keuken eens uitproberen en vonden een eettentje. Het Engels is soms gebrekkig en de menukaart was van foto’s voorzien. We kozen voor een noedelsoep met kip. Thaise gerechten zijn over het algemeen pittig gekruid met chili. Als je daar niet van houdt kun je vragen om mild of beter ‘not spicy’. Dat is nog geen garantie dat het ook echt mild is. Dit smaakte goed.
Onze taxi reed voor bij het hotel. De rit voerde langs prachtige ‘wats’. Een ‘wat’ is een complex gebouwen, meestal ommuurd, waar o.a. een tempel en behuizing voor de monniken is gevestigd. Bij de tempel wordt je verzocht je schoenen uit te trekken en vrouwen moesten blote schouders bedekken. Hiervoor waren doeken beschikbaar. Mooie gebouwen met veel houtsnijwerk en goud. In de tempel tref je een boedda op een verhoging in een soort van altaar en een bidmat. Verder ging het naar een winkel waar zijdeproducten werden verkocht en kasjmir maatkostuums. Voor weinig. Men probeerde ons kleding te verkopen, maar wij waren niet geïnteresseerd. Later begrepen we dat de chauffeur hier benzinecoupons kreeg, als hij klanten bracht. Ze wilden ons naar nog een andere winkel brengen, maar wij bedankten. In plaats daarvan lieten we ons naar een soort VVV brengen. We hadden het hotel voor 3 nachten geboekt en de smog en de hoge temperatuur in Bangkok deed ons besluiten naar het noorden trekken. We boekten de nachttrein naar Chiang Mai met een tussenstop in Ayutthaya. We kochten ook nog een simkaart voor Thailand. Ons mobiel telefoonnummer is 0066850657949. Later werden we naar een fabriek gebracht waar jade en smaragd werd verwerkt. Interessant. De route door de fabriek eindigde in de showroom. De dame die ons begeleidde bij de rondgang bleek ook een goede verkoopster. Ik had nog geen cadeau voor Louise haar verjaardag gevonden en dit leek een mooie kans. Men was wel wat opdringerig, maar oké. We vonden een leuke ring. De chauffeur wilde ons nog naar een andere winkel brengen. Wij bedankten en lieten ons terugbrengen. We wilden bij een thais kraampje op straat eten, maar rond 6 uur bleken de meesten gesloten. Op de tweede dag zaten we bij Mc Donalds!
Maandag 23 februari.
We waren in Thailand gearriveerd met onze twee grote tassen. We wilden er één achterlaten en hadden op het vliegveld geïnformeerd naar een bagagekluis. Die kostte 100 bath per dag. Ons hotel bood die service ook en rekende 100 bath per maand! Geen moeilijke keuze dus. Na het overpakken leverden we de ene koffer in en gingen de stad in. We zochten op de plattegrond een route. Een man op straat vroeg of hij kon helpen. Wij hadden inmiddels geleerd, dat iedereen hier aan je wilde verdienen. Hij regelde een tuktuk voor ons en we moesten beslist niet meer dan 20 bath betalen. Vond de chauffeur een goeie deal. We wilden toch best een keer in zo’n ding vervoerd worden. Hij bracht ons naar andere tempels. Zelfs een waar zelden toeristen komen en best de moeite waard. Ook een kledingwinkel zat in het schema. We hebben een leuke babbel gehad met de eigenaar die snapte, dat we niks wilden kopen. De chauffeur had toch zijn coupons. Een tweede kledingzaak weigerden we en vroegen hem ons terug te brengen naar het hotel. Hij werd wat minder vriendelijk en zette ons niet pal voor de deur af.
Dinsdag 24 februari. Bangkok - Ayutthaya.
Een taxi bracht ons naar het station en de chauffeur kocht de kaartjes voor ons. We kozen een coupé met airco en redelijke stoelen. Na een half uur kwam de conducteur de kaartjes knippen. We zaten tweede klas en ons kaartje was geldig voor een staanplaats in de derde klas. Alle zitplaatsen bleken genummerd. We maakten enkele tussenstops. Op de stations probeerden Thaise verkopers voedsel te verkopen. De wachtkamer was in de open lucht. Na 2 uur staan bereikten we Ayutthaya. Deze voormalige hoofdstad was eens een machtig bolwerk, voordat het in 1767 door de Birmezen werd verwoest. Ruïnes in de stad herinneren hier aan. We werden bij het station aangesproken door een tuktuk chauffeur. Hij liet ons een handvol foto’s zien van bezienswaardigheden. We onderhandelden over een route en de prijs. We lieten ons 2 uur langs verschillende wats en ruïnes brengen. Na deze trip namen we een veerpontje naar de binnenstad. Het was warm en we zochten verkoeling in een ijssalon( met airco) en later een gekoeld restaurant. De nachttrein naar Chiang Mai zou om negen uur vertrekken. Dat werd uiteindelijk kwart voor tien. Ondertussen konden we een beetje wennen hoe het er op een station in Thailand aan toe gaat. De perrons waren hier op gelijke hoogte met het spoor. Er liep een pad over de rails. Mensen stapten uit de trein en liepen gewoon over de rails naar het perron. Ons reisbureau in Bangkok had voor ons tweede klas geboekt. Er bleek ook een eerste klas, maar die was niet aangeboden. Van de twee zitplaatsen kon een bed worden gemaakt. Het bovenste deel van het stapelbed werd omgeklapt en was via een smalle trap bereikbaar. Er was gelukkig airco en er hingen ventilatoren aan het plafond. Het gangpad was smal en de bagagerekken waren niet echt berekend op de grote backpackerstassen.
De roomservice verzorgde een drankje. We probeerden te slapen. Dat ging met tussenpozen. De rit zou 12 uur duren. In Chiang Mai werden we opgehaald door de chauffeur van ons hotel.
Ons hotel, Winner Inn, lag net iets buiten de drukke doorgaande wegen, maar op loopafstand van het centrum. We kregen een gratis rondrit met weer een bezoek aan een zijde fabriek. Dit keer geen opdringerige mensen. Als voorbeeld liet men de rupsen op de bladeren zien en later als cocon. Tenslotte het spinnen en en verven en uiteindelijk het (handmatig) weven. Je komt uiteraard via de winkel naar de uitgang. Prachtige sjaals, stropdassen, tafelkleden en bedovertrekken van mooie kwaliteit. We maakten ook een stop bij een bedrijf waar ze parasols maakten. Bijna alles wordt in Thailand met de hand gemaakt. Veelal door vrouwen. ’s Avonds hadden we een diner in de buitenlucht, zittend op een kussen, met Thaise volksdansen. Daarna met een groepje van ons hotel de avondmarkt bezocht en in de Ierse pub een biertje gepakt en met een potje snooker de dag afgesloten.
Donderdag 26 februari.
Vandaag een rustdag ingelast en de stad verder verkend. Vaak stopte of toeterde een tuktuk of taxi en bood een prijs voor een rit. We wuifden ze weg of negeerden ze gewoon. We pakten onze koffer in voor een 3- daagse trektocht.
Vrijdag 27 februari.
We werden bij het hotel opgehaald met een soort pick up met een dakje met bagagerek bovenop. Deed me denken aan mijn diensttijd. Aan weerszijden twee banken, waarop we plaats moesten nemen. Een groepje wat met de nachttrein kwam, was ook ingepland, maar de trein was weer te laat. Toen de groep eindelijk kompleet was konden we vertrekken. Na een uur rijden stopten we bij een marktje langs de weg om proviand in te slaan. In het volgende dorpje namen we de lunch. Onze groep bestond uit 12 twintigers en 2 vijftigers, wij dus. We telden 7 nationaliteiten: 2 Zweedse, 3 Ieren, 1 Oostenrijker, 1 Japanse, 1 Spanjaard, 2 Duitsers en 4 Nederlanders. Na de lunch lieten we ons op bamboevlotten de rivier afzakken. Sommige hadden al zwemkleding aangetrokken. Geen overbodige luxe, gezien de vele stroomversnellingen en watervalletjes. Hierna volgde een wandeling van twee uur bergopwaarts met rugzak. Het tempo was net iets te hoog. Louise zat verkeerd met haar ademhaling door de vochtige warmte. We bereikten het kamp, een aantal eenvoudige houten bouwsels met een bladerdak. Het kamp was op een heuvel gebouw bij een waterval met een meertje. Iedereen zocht meteen verkoeling in het water. De slaapplekken, matten op de grond, waren voorzien van een klamboe. Gegeten werd aan twee lange tafels tussen de slaapvertrekken. De leiding had een apart gebouw en kookte lekker Thais voor ons op een kampvuurtje. Het was een leuke groep en ’s avonds bij het kampvuur kwam de gitaar erbij en probeerden we mee te zingen.
Zaterdag 28 januari.
Na een wat wisselvallige nacht, maar toch redelijk uitgerust verzamelden we ons voor het ontbijt. Brood werd geroosterd op de warmte van smeulende resten van het kampvuur van de vorige avond. Een eitje, jam en thee of koffie uit ouderwetse schenkkannen. Wat wil je nog meer. Een deel van de groep had twee dagen geboekt en verliet ons. We bleven met negen over. We zouden in en ander dorp overnachten, maar we hadden een Nederlander gesproken ,die het daar erg stil vond en was met zijn groep teruggekeerd naar het kamp. In overleg met de gids besloten wij hetzelfde te doen. Nu hoefden we ook niet onze rugtassen mee te sjouwen. Gezien de warmte en hoge vochtigheid koos de gids voor een aangepast programma. Na een uur klauteren en flink zweten kwamen we middenin het bos bij een tempelcomplex. Een groep werklui was bezig met een restauratie van een voornamelijk uit hout opgetrokken tempel. Uit boomstammen van teakhout werden volgens tekening nieuwe Boeddha’s gemaakt. De ruwe vorm werd met een kettingzaag gedaan en met hamer en beitel kreeg het zijn uiteindelijke vorm.
Koning Bhumibol en zijn echtgenote, wiens portretten overal in het openbaar te zien zijn, komen eens per jaar naar deze, voor hen, speciale plek. Het was nog een uurtje zwoegen voor ons voordat we het bos verlieten en over de dammetjes van de rijstvelden ons kamp weer opzochten en een late lunch hadden.

Zondag 1 maart.
We verlieten het kamp voor de laatste keer en maakten een tocht van een uur naar de rivier. Hier stonden olifanten voor ons klaar. De begeleider zat op zijn kop. Op het bakje op hun rug was plaats voor twee personen. Via een verhoging moest je proberen in het bakje te klimmen. We vertrokken met de groep door het bos. Het terrein was heuvelachtig. Verbazend hoe precies zo’n beest zijn poten neerzet. We kwamen bij de rivier en een voor een stapten de olifanten in het stromende water. Dat vonden ze best lekker. Aan de overkant ging het weer steil omhoog, maar daar hadden ze geen probleem mee. Hierna werd iedereen weer teruggebracht naar de verschillende hotels. We spraken ’s avonds af en hebben na een etentje de avond afgesloten bij de Ierse pub. Een van de gidsen vierde zijn verjaardag in een andere kroeg en daar zijn we ook nog langs geweest. Dus het werd weer laat.
Maandag 2 maart.
Om half tien hadden we afgesproken bij het ontbijt, want er vertrokken mensen van de groep uit ons hotel. Later op de dag hebben we ons laten verwennen met een heerlijke oliemassage en daarna lekker gegeten.


Mai Pan Rai ( No Worries)

Ko en Louise