43. Terug naar Italië - 2

Baia di Silenzio was een luxe camping aan zee waar we ons een weekje niet zouden vervelen. Dat was de keerzijde. Je wil veel van de omgeving zien, maar de tijd ontbreekt.
Behalve de tolwegen zijn de wegen over het algemeen slecht in Italië. Op weg naar de haven in Napels zijn de schokbrekers echt getest. Vijf kilometer kasseien met de nodige kuilen. Het leek wel of we al op de boot zaten. De boot zou om 19.15 uur zou vertrekken. De papieren waren door Paola al naar de laatste camping gestuurd. We waren ruim op tijd. Na wat rondgekeken te hebben werden we naar het boekingkantoor verwezen. Wat bleek, de boot was kapot! Hij vaarde niet en de volgende ging pas na twee dagen. Overleg met Paola. Het handigste was om ( 2,5 uur) terug te rijden naar Civitavecchia boven Rome, om daar de volgende dag de boot te nemen naar Sardinië. Het was laat en we mochten een hotel onderweg nemen. Eerst maar Napels weer uit. Weer over die #!?&grrrr kasseien.
We hadden een hut op de nachtboot van maatschappij Tirrenia met uitzicht op zee. Het is even zoeken op zo’n schip. Bij de receptie krijg je je hutnummer. Je kan eenmaal op zee niet meer bij de auto. Het is dan wel goed om te weten wat je meeneemt naar boven.
De planning was aankomst in Cagliari om 09.30 uur. We maakten echter een tussenstop in Arbatax, halverwege het eiland en kwamen daardoor pas om 13.30 uur in Caglari aan. Geven de Italianen gewoon niet door.
Het plan was om, op alle vier campings die op het schema stonden, te overnachten. We moesten nu een dag inlopen. We hadden te maken met de boot naar Sicilië. Die gaat eens per week op zondag. Snel naar onze eerste afspraak. Een grote camping, waar we heel leuk werden ontvangen. Er was een meer met flamingo’s. Sardinië is ongeveer zo groot als Nederland en we hebben bijna 1000 km in 3 dagen gereden. Prachtig eiland, voor wat we gezien hebben. Veel campinghouders klaagden over de sterk gestegen prijzen van de veerboten, waardoor ze nu al minder gasten hadden.
Louise had op de kaart aan de noordkust een plekje ontdekt: Costa Paradiso. Leek ons een prima plek voor een lunch. Nieuwsgierig namen we de afslag en reden een smalle weg op. We kwamen bij een luxe ressort, bestaande uit een aantal huisjes tegen een heuvel, die eindigde bij een prachtige baai met roze gekleurde rotsen. Een wandelpad langs de rotsen bracht ons naar een idyllisch strand. Tijd om te zwemmen was er niet, maar mochten we er weer in de buurt komen…
We hebben trouwens sowieso het idee dat dit jaar een verkenning is voor volgend jaar.
Zondag 5 juni moesten we om 09.00 uur weer bij Cagliari zijn voor de boot naar Trapani aan de oostkant van Sicilië. Ook hier weer een late aankomst, 22.00 uur i.p.v. 20.00 uur. We hadden deze keer onze koelbox meegesjouwd. We spraken een Nederlands stel op de boot die met hun caravan op weg waren naar dezelfde camping als wij. We spraken af de de nachtportier in te seinen over hun late komst. Onze Stomstom had weer een leuke route bedacht. In donker langs smalle boerenweggetjes. Vlakbij de eindstreep maar eens gevraagd bij een hotel. Dat hielp. We kregen een A4-tje met de route mee. De nachtportier van de onze camping bracht ons snel naar onze mobilehome. Later kwamen ook de Nederlanders binnen en hadden ook een zoektocht achter de rug.
Sicilië was broeierig warm in de vier dagen dat we er waren. We hadden vier campings, waarvan drie langs de noordkust. Allemaal op mooie locaties. Onderweg passeerden we Palermo, waar we nog een paar uurtjes voor uittrokken. We lazen over een specialiteit, een broodje ijs. Moet je geprobeerd hebben.
De laatste camping op Sicilië voor ons was Marinello bij Oliveira, op zo’n 80 km van Messina. Hier mochten we twee nachten blijven. We kregen een van onze eigen stacaravans het dichtst bij het strand. Na ons rondje vroegen we de eigenaar of we ergens specifiek Siciliaans konden eten. “Ons restaurant bereid voor 80% Siciliaanse gerechten”, was het antwoord. “jullie zijn hierbij uitgenodigd”! ‘s Avonds om acht uur kwam hij ons met zijn vrouw(!) afhalen. We hebben hem de keuze van het menu laten bepalen. Onze gastheer kende behoorlijk goed Engels. Dingen die niet op de kaart stonden, werden speciaal voor ons gemaakt. We hebben een geweldig leuke avond gehad en heerlijk gegeten.
We hadden plannen om op onze vrije zondag een rit te maken naar de Etna. Weer een dag in de auto trok ons allebei niet echt en bij het ontbijt buiten op ons terras met een heldere lucht en uitzicht op zee, waren we er al snel uit. Je had ook wel je tijd nodig om bij te tanken.
Van Messina naar het vasteland duurt 20 minuten met de veerboot.
We zijn nu in de punt van de laars. Tot later. Tutto bene.

Ciao,

Ko en Louise