44. Terug naar Italië- 3

In het zuiden van Italië troffen we verrassend mooie plekjes en leuke baaien.
De adressen van de campings op onze lijst waren niet volledig, althans niet met straat en huisnummer. Soms werd een km paal aangegeven en een wegnummer. De tomtom kon hier niks mee. Dus na veel vragen bij benzinepompen en campings op de route kwamen er wel uit. Vaak kostte ons dat een uur extra.
We namen de E45 richting Salerno en bogen af naar Taranto in de hak en vervolgens naar Lecce. Onze camping lag in het uiterste puntje bij Ugento. Ik zal verder niet alle campings beschrijven en een beetje tempo maken. Het is tenslotte alweer enige tijd geleden.
Vanaf Lecce zijn we in één dag 540 km naar het noorden gereden via Bari naar Pescara. Daarna verder langs Ancona en Rimini richting Venetië. Vandaar weer richting Gardameer om nog twee campings te bezoeken en daarna verslag uit te brengen op het kantoor. We hadden een overnachting op campng Weekend. Nadat we alle verzamelde folders en administratie hadden afgegeven aan Paola spraken we Fiona nog die voor Selectcamp werkt. Paola vroeg of we volgend jaar weer terugkwamen. Met alle plezier! We namen afscheid en zouden snel horen van kantoor Alkmaar welke camping we toegewezen zouden krijgen.
We waren nog geen half uur onderweg toen Fiona belde. Of we iets voor maintenance voelden. Een van de onderhoudsteams die in Italië werkte had opgezegd en ze wilden snel een ander team. We moesten daar uiteraard even over nadenken. Ze zou info naar ons mailen.
In Oostenrijk zouden we op de terugweg naar Nederland nog twee campings bezoeken in de buurt van Wenen. Onderweg natuurlijk samen druk overlegd over deze nieuwe aanbieding. Het werk houdt in alle voorkomende storingen te verhelpen op het gebied van gas, water en licht en nog een beetje meer. Mochten we er zelf niet uitkomen, bij bijvoorbeeld geisers, dan konden we terugvallen op een monteur van de fabriek. Het contract zou tot eind oktober lopen. We besloten het aanbod aan te nemen, maar eerst nog een dag of veertien naar Nederland, naar onze vertrouwde stek aan de Amstelkade. We hadden twee weken om de familie en vrienden weer te zien. Veel te kort.
Op zondag 10 juli meldden we ons weer aan het Gardameer. We kregen een korte instructie van Fiona. We zouden 7 campings aan het Gardameer en 2 aan de Adraitische kust onderhouden. Zelf had ze vanaf maandag vier dagen vrij gepland naar Nederland. We zouden maandag een rondje ter kennismaken doen langs het meer. We kregen een Ford Transit van onze voorgangers. Die lag vol met spullen en gereedschap. Bij onze ronde kregen we meteen al de nodige klussen in de schoot geworpen. De volgende dagen besteedden we om de bus eens uit te mesten. We kregen een stacaravan ter beschikking op camping Weekend, waar nog drie collega’s ook een zelfde onderkomen hadden, Fiona, Marije de regioassistente en Carlo van het magazijn. Allemaal Nederlanders.
De eerste weken waren hectisch. Meteen het diepe in. Ik ben best wel een beetje handig, maar sommige dingen zijn nieuw en de installaties in stacaravans zijn toch een tikkie anders dan in een gewoon huis. We hadden onderdelen nodig, die we voor het eerst tegen kwamen en waarvan we nog niet wisten of we die in het magazijn op voorraad hadden. Het magazijn was op tien minuten rijden. Een van onze taken was ook het beheer van een deel van het magazijn. Langzamerhand kregen we een overzicht. Vaak misten we toch gereedschap of materiaal. Die konden we dan kopen op een creditcard van de zaak die op onze naam was gezet.
We werkten volgens een vooraf ingediende wekelijkse planning, maar voor spoedklussen moesten we meteen ter plekke. En dat gebeurde nogal eens.
We hebben ook onze andere collega’s leren kennen tijdens een meeting op het kantoor. Er werken drie teams in Italië, een in Kroatië en een in Frankrijk/Spanje.
Inmiddels zitten we aardig in het ritme en lopen we alweer naar het eind van het seizoen. De eerste campings zijn al dicht. Wij hebben als taak de gebreken van alle mobiles( stacaravans) te noteren en gas, water en licht af te sluiten. We zijn begonnen aan de Adriatische kust en kregen daar instructie met andere teams. We kregen leuk contact met het stel uit Toscane en we hebben nog geklaverjast met ze. Inmiddels hebben we het Gardameer bijna afgerond. Ons contract loopt nog tot eind oktober, dus verwachten we begin november weer in Nederland te zijn.
Miranda is ons nog een paar dagen komen opzoeken. Ze is inmiddels vertrokken met Steven op 24 september naar Baltimore in Amerika, waar Steven een baan per 1 oktober heeft gekregen. Ze blijven in principe voor drie jaar. We konden ze helaas niet uitzwaaien, maar we gaan ze opzoeken van 20 november tot 1 december.
We zijn ons nog aan het oriënteren voor de winter en kijken ook richting volgende zomer.

Ciao,

Ko en Louise