21. Van Newcastle naar Sydney

Zondag 12 oktober. Door het bezoek aan Rita en Bill was het schrijfwerk wat achtergebleven. In Bunwah aan de merenroute vonden we weer tijd om bij te werken.
Maandag zijn we via doorgereden naar Newcastle. Een havenstad waar grote bulkschepen steenkool komen laden voor China, zo vertelde Bill ons. We telden zo’n 17 schepen die voor anker op hun beurt lagen te wachten, om te worden binnengeloodst. Gepicknickt in het park en (gratis) geinternet in de bibliotheek. De stad heeft grote hoogteverschillen en daardoor leuke uitzichtpunten. Dinsdag was een dag regen en we hebben ons in de camper prima vermaakt met spelletjes. We waren nog getuige van een oefening met een reddingshelikopter voor de kust. Tegen de avond werd het droog en hebben we bij volle maan de pier op en neer gewandeld.
Woensdag 15 oktober. We hadden Newcastle gezien en hielden de kustweg aan naar schiereiland The Entrance. Op weg er naar toe konden we geen geschikte camping vinden. In Toowoon Bay boekten we een camping voor donderdag. Bij een uitkijk vonden we nog een bospad door een mooi begroeid duingebied. Na gegeten te hebben konden nog op de uitkijk de volle maan, enigszins gehinderd door bewolking, uit zee zien opkomen. ’s Morgens werden we attent gemaakt op walvissen, die dicht langs de kust zwommen. We zijn teruggereden naar de uitkijk van de vorige avond en konden in de verte de walvissen zien spuiten. Na dit mooie schouwspel zijn we naar de camping gereden. ’s Avonds hebben we een strandwandeling gemaakt en hoopten we weer op een volle maan. Die zou zich pas uren later laten zien.
Vrijdag 17 oktober. Boodschappen gedaan in Bateau Bay. We wilden aan het strand lunchen en kwamen weer uit bij Toowoon Bay waar we weer in de verte walvissen konden spotten. Richting Sydney vonden we in Woy Woy een overnachtingsplek.
Zaterdag. Woy Woy heeft een station en het was een goed uurtje treinen naar Sydney. Een dagje Sydney leek ons wel een leuk idee en bovendien hebben wat minder goede ervaring met een camper in de stad. Miranda en Steven zouden ons in november Sydney laten zien, maar de stad is zo groot (4,5 miljoen inwoners) dat er nog genoeg voor ze overbleef. Er moesten nog overnachtingen worden geboekt voor hun verblijf en dat konden wij dus mooi even regelen. Het spoor slingerde langs een merengebied wat deel uitmaakt van het Brisbane National Park.
Central, het centraal station van Sydney, gelegen in de ‘city’ was het een half uurtje lopen naar de wijk ‘The Rocks’. Hier vind je de imposante Harbour Bridge en het karakteristieke Opera House. Bij Circular Quay vertrokken alle veerboten. Je keek je ogen uit. Er was een cruiseschip afgemeerd, die tegen de avond weer vertrok. Een heel gezellige plek. We zagen bruidsparen dit decor gebruiken voor hun reportage.
Zondag vonden we in Patonga een recreatieterrein bij een gemeentecamping aan een uitloper van de Hawkesbury River, waar gezinnen met kinderen waren neergestreken. Maandag begon de dag grijs. Via Gosford zochten we de kust op en vonden bij Terrigal een plek om te eten. De lookout bij Woy Woy, die prima voldeed als overnachtingsplek, bereikten we in de regen.
Ik had broer Jan gebeld, dat we in de buurt waren.
Dinsdag 21 oktober. We zetten koers naar de Blue Mountains, waar broer Jan woont, met een tussenstop in Wisemans Ferry. We waren getipt voor een redelijk geprijsde camping aan de rivier. We kregen een ruime plek met een overkapping, die goed van pas kwam. Je kon dus droog in- en uitstappen. Het douchegebouw was redelijk gedateerd, maar voor 17 dollar kun je ook geen luxe verwachten. Onze buren, twee stellen met caravans, brachten de meeste tijd door bij hun hengels. Ik liet me inwijden in de techniek van het vissen. Ik heb van mijn tennismaatje Wil een doosje met kunstaas meegekregen en nog niet uitgeprobeerd. Gaat gebeuren,Wil.
Woensdag 22 oktober. Via Windsor en Richmond sloegen we af naar het hoog gelegen Bowen Mountain. Rond half vijf vonden we de oprit van het huis van Jan, ietwat verscholen achter bomen en parkeerden de camper. Zoon Hugh deed open en liet ons binnen. Wat lengte betreft een Spillekom. Even later kwam Jans vrouw, Mechelle, met hond Sunny aanlopen en we werden door beiden hartelijk begroet. Na een uurtje kwam dochter Tess thuis. Jan zelf zou rond half zeven van zijn werk arriveren. Jan had drie dagen van twaalf uur gewerkt en was de rest van week vrij. Bij de koffie maakten we voor het eerst kennis met de ‘home made’ koekjes en cake van Mechelle. Een onweerstaanbare lekkernij. Zelfs Louise, die zelden koek of gebak eet, kon er niet afblijven.
We waren welkom zo lang als we wilden. Ze hadden tijd voor ons ingepland om de Blue Mountains, een uitgestrekt nationaal park, te bekijken.
De accu die we eind juli hadden vernieuwd, stonk naar accuzuur. Samen met Jan naar Battery World in de buurt gereden. Na doormeten bleek het euvel in de accu zelf te zitten. Hij moest er meteen uit i.vm. brandgevaar. Er zat een jaar garantie op en na een paar telefoontjes met de leverancier in Ravenshoe was deze bereid het aankoopbedrag terug te storten.
We maakten kennis met Mechelle haar ouders die even verderop woonden. Zaterdag zijn we met Jan en Mechelle naar de Three Sisters geweest, een uit 3 zuilen bestaande rots bij Katoomba. Na de lunch in het gezellige Leura kwamen we aan bij het uitkijkpunt waar een je weids uitzicht had over de Blue Mountains. Bij de afdaling op een rotstrap naar de Three Sisters verstuikte Louise haar voet en kon nauwelijks meer lopen. Ze was voorlopig aan de bank gekluisterd en kon zij haar hobby puzzelen weer opvatten.
Vrienden van ons uit Mijdrecht, Bea en Dick hadden vakantie in Australië en waren in de buurt. Ze waren zondag bij de Three Sisters geweest en op weg naar Sydney om de camper in te leveren, die ze hadden gehuurd. We spraken af in een winkelcentrum in Penrith. Een leuk weerzien en we spraken af vrijdag samen een dagje Sydney te doen, als Louise haar voet het toeliet. Vrijdag zijn we met de trein vanuit Hornsby naar Sydney gereden. Ditmaal over de Harbour Bridge. We ontmoetten Bea en Dick bij Circular Quay. We namen de ferry naar Darling Harbour waar we een chinese tuin bezochten. Louise koos voor de bank bij de ingang om haar voet wat rust te gunnen. Via Haymarket, een overdekte markt, naar Chinatown, waar we de lunch gebruikten in een gezellig straatje. De temperatuur zou oplopen tot 36 gr.(!) Oktober is hier sterk wisselend met de temperatuur. De ene dag kan het 30 gr. Zijn en de volgende dag 16. Met de bus het water weer opgezocht en de ferry naar Manly genomen. Je meert daar af in de baai. Een korte wandeling bracht ons naar Manly Beach aan de Pacific Ocean. Pootje badend bracht het zeewater verkoeling en ook Louise voelde verlichting in haar voet. We hebben deze gezellige dag afgesloten met een heerlijk etentje bij de Italiaan in de Rocks.
Zaterdag was een spannende dag voor Mechelle. Ze had ingeschreven met haar tweelingzus voor een 111 km kanotocht (’s nachts) over de Hawkesbury rivier. Jan en een vriend zouden voor begeleiding zorgen. Wij reden na de start naar de finishplaats en zetten de wekker op half vier. De ‘landcrew’ arriveerde rond vier uur. Het was al licht toen de speaker boot nummer 133 aankondigde met twee vermoeide, maar blije dames. Zondag was een dag van herstel. Bij het avondeten hebben we met de hele familie nagepraat over de tocht.
Het was heel gezellig bij broer en schoonzus en we werden echt verwend, maar we wilden toch wel weer verder trekken. We hadden nog ruim twee weken voordat Miranda en Steven in Sydney zouden aankomen.
Maandag 3 november vertrokken we om het gebied ten zuiden van Sydney te verkennen met als doel de hoofdstad Canberra.


No worries,

Ko en Louise