22. Canberra, de Snowy Mountains en de familie

Maandag 3 november. De kerst doet hier zijn intrede. Overal zie je al winkels in kerstsfeer komen en kerstbomen verschijnen op pleinen.
We waren naar Sydney gereden om de gang van zaken op het vliegveld te bekijken en onze hotelboeking te checken, als Miranda en Steven de 16e aankwamen. In het nationale park vonden we een geschikte overnachtingsplek. Daarna zochten we de kust weer op.
We vonden in Bulli Beach een camping aan zee met een mooie branding. We hadden nog wat zaken te regelen voor Nieuw Zeeland en we hadden internet. Bovendien was de waszak weer vol. Het beviel ons wel daar en we boekten nog een nachtje bij.
Donderdag vervolgden we onze weg langs de kust naar het zuiden en kwamen we in Kiama. Een gezellig plaatsje met een landtong waar een ‘blowhole’ was. Dit is een gat in de rots, waardoor het zeewater met kracht omhoog gestuwd wordt en meters hoog spoot. We besloten hier het avondeten te gebruiken. Op de parkeerplaats verschenen nog drie campers met hetzelfde doel. Vermoedelijk bleven die ook overnachten, maar op de parkeerplaats was duidelijk aangegeven, dat kamperen verboden was. Wij verkasten naar de rest area buiten het dorp. De volgende morgen kozen we dezelfde plek voor het ontbijt. We troffen er dezelfde drie campers, die hier dus wel overnacht hadden. In de verte zagen we weer een walvis spuiten.
Vrijdag 7 november. We zochten het binnenland weer op. De rit voerde door een mooi glooiend landschap. Via Berry en Kangaroo Valley vonden we in Bendeda aan de rivier een groot terrein waar al meerdere campers en caravans waren neergestreken. Scouting groepen hadden hier hun tenten opgezet en een gezamenlijke kanoweekend gepland. Later op de middag kwamen nog meer mensen hier hun weekend doorbrengen. Een gezellige drukte. Onze buurman had ons gewaarschuwd voor wombats, die ’s avonds rondscharrelden. Een wombat is een klein soort varken, maar met kortere poten die in een hol woont. Langs de rivier zag je de holen met een diameter van 50 cm. Tegen de avond wandelde er een bij ons langs en stoorde zich niet aan onze aanwezigheid. Of het datzelfde beest was weten we niet, maar er lag er later een dood op zijn rug achter onze camper. De volgende morgen zijn we met een tussenstop bij de Fitzroy Falls doorgereden naar Gouldburn, volgens LP de eerste binnenlandse stad van NSW. In deze middelgrote stad hebben we alleen proviand aangevuld, getankt en doorgereden richting Canberra. De benzineprijzen waren nu gezakt tot onder de 1,30 dollar. Even voor Canberra vonden we een overnachtingsplek.
Zondag 9 november. De thee moesten we ontberen, omdat de gastank leeg was.
We reden Australian Capital Territory binnen, een aparte staat waarin de hoofdstad Canberra gevestigd is. We moesten nog een eind omrijden om een adres te vinden, waar we onze tank konden vullen. Eerst even langs de camping voor een snelle douche en na de lunch de stad in.
Even een stukje geschiedenis. Destijds maakten zowel Sydney als Melbourne aanspraak op de titel hoofdstad . Een salomonsoordeel zorgde voor een nieuw te bouwen stad halverwege de beide steden. Dit werd dus Canberra. De stad is ruim opgezet en kent geen echte wolkenkrabbers. De belangrijke gebouwen liggen door de hele stad verspreid. De city bestaat uit een groot winkelcentrum en wat terrasjes.
Het parlementsgebouw is niet te missen. Gebouwd op een heuvel met de Australische vlag, met de afmetingen van een dubbeldekker bus, wapperend aan een stalen kunstwerk op 81 meter hoogte. Er was vrij toegang en dus namen we meteen maar van de gelegenheid gebruik. Een imposant, modern gebouw in een bijna perfecte symmetrie opgetrokken. Op zittingsdagen van het parlement was er toegang voor publiek. Onze spullen moesten door de scanner, waarbij een klein legertje veiligheidsbeambten toezicht hield. Wij zijn niet van die museumgangers en zochten de lookout route op, waar je op verschillende plekken mooi uitzicht had. De Telstratoren, een zendmast, maakte daarvan deel uit. Telstra is de Australische KPN. Deze toren was voor het publiek toegankelijk en je had er een mooi uitzicht op drie niveaus.
Op maandag was de kapper gewoon open. Dat kwam goed uit. Na een rondje door het city winkelcentrum trapten we af voor Cooma. Cooma was de tussenstop naar de Snowy Mountains, waar we nog sneeuw konden aantreffen. De Snowy Mountains is een skigebied en maakt deel uit van het Kosciuszko National Park, het grootste park van New South Wales met een oppervlakte van 690.000 ha, met als hoogste berg Mount Kosciuszko van 2228 meter.
Dinsdag 11 november. In Cooma volgden we de borden naar de tourist information. Op weg daarheen passeerden we een informatie gebouw met de tekst ‘Snowy Hydro’. Hier werd de bouw van stuwdammen in beeld gebracht en een net van pijpleidingen, waarmee water werd getransporteerd naar turbines die op hun beurt generatoren aandreven die voor elektriciteit zorgden. De gesmolten sneeuw voedde de stuwmeren. Entree in het park bij Jindabyne kostte 16 dollar. Je mocht er dan 24 uur verblijven. Op sommige toppen waren nog restanten sneeuw te zien. We vonden bij Charlotte Pass een kampeerplaats in het bos met een vuurplaats waar we ’s avonds een kampvuurtje aanlegden. Het was kennelijk ook een geliefde plek voor kangaroes. We hoorden ze in donker rond onze camper scharrelen. Louise werd op weg naar het toilet verrast door vier kangaroes. De volgende morgen zagen we afdrukken van hun poten in het stof op de zijkant van de camper.
Woensdag reden we door naar Thredbo, waar je met een kabelbaan naar de top van Mt. Kosciuszko kunt. Helaas was deze gesloten. Het hele (ski)dorp lag er wat verlaten bij. De wandeling in de omgeving was een alternatief, maar de voet van Louise liet dit nog niet toe. Via de Alpine Way ging de tocht verder langs de grens met Victoria omhoog. Bij Khancoban zouden we een rondleiding bij een powerstation van ‘Snowy Hydro’ kunnen doen. Dan moesten we een uur wachten. Het enige wat we te zien zouden krijgen was een hal waar een aantal generatoren was opgesteld. Dit hadden we al in miniatuur en op de film gezien in Cooma, dus hielden we het voor gezien. De weg kronkelde voort en tegen de avond bereikten we een rest area aan een stuwmeer ‘three miles dam’ vlakbij Kiandra.
Donderdag 13 november. We hadden nog wat wasgoed en wilden nog wat voorbereidingen doen voordat we de familie bij Jan zouden ontmoeten. Alle broers en zussen zouden zijn verjaardag meevieren. We zochten een camping voor twee dagen. We vonden in Camden op zo’n 60 km onder Sydney een goede redelijk geprijsde camping. Het weer was drukkend en er was regen voorspeld. Eerst nog even olie laten verversen in town en nieuwe ruitenwissers. Die konden we meteen uitproberen, want tegen de avond kwam het onweer los. De volgende dag begon regenachtig en het zou de hele dag grijs blijven.
Zondag 16 november. Louise had ook nog familie in Sydney. Neef Hans die vlak voor ons vertrek naar Australië contact had gezocht met familie in Nederland. We zochten hem en zijn gezin op en Louise heeft de hele middag herinneringen opgehaald. Ze hadden ontvangst van een Nederlands/Vlaamse TV zender en we konden de intocht van Sinterklaas in Almere nog meebeleven.
’s Avonds hebben we onze dochter Miranda en haar vriend Steven van het vliegveld opgehaald. We hadden voor ons vieren een hotel geboekt. De volgende dag zouden we doorrijden naar Jan in de Blue Mountains.
Emmy, een nichtje van ons, die met haar vriendin Mirjam ook door Australië toerde en ook op weg was naar Jan kwam ons gezelschap houden bij het hotel. Hun camper moest de volgende dag ingeleverd worden. We hebben nog een borrel gedaan in onze camper met z’n zessen en samen de volgende dag ontbeten in een park. Met z’n allen zijn we in onze camper naar Jan gereden waar we werden herenigd met de andere broers en zussen van mij (Ko). We hebben een paar gezellige dagen gehad met z’n allen. Met Miranda en Steven hebben we nog zes dagen in een hostel in Sydney gezeten tussen de backpackers. Met z’n vieren hebben we de stad verder verkend en leuke wandelingen en boottochtjes gemaakt. Jammer dat Steven de laatste dagen ziek werd.
Zaterdag 25 november zijn Miranda en Steven op het vliegtuig naar Pucket(Thailand) gestapt en wij naar Auckland. Ons volgende verhaal komt dus uit Nieuw Zeeland.

No Worries,

Ko en Louise