25. Terug in Australie

Maandag 29 december. We hadden drie overnachtingen geboekt in een backpackers hostel in Sydney, waar Emmy en Mirjam werkten. We kregen gratis vervoer met een shuttlebus vanaf de luchthaven. Ze stonden ons op te wachten bij de hostel. Na onze spullen op de kamer te hebben gezet zijn we met z’n vieren uit eten gegaan.
Dinsdag uitgeslapen en bijgekomen van de reis. We hadden nog geen tijd voor boodschappen gehad en besloten voor een ’brekkie’ de stad in te gaan. De hostel ligt vlakbij Hyde Park en we vonden een Italiaan met uitzicht op het park. Heerlijk op het terras verse croissants gegeten. Terug door het park kwamen langs St. Marys Cathedral. Een prachtige gotische kerk. Imposant gebouw en ook van binnen bijzonder mooi. Het was warm in Sydney. Emmy wilde wel naar het strand. Wij ook wel. Mirjam koos voor een goed boek in de Botanic Gardens. Wij kozen voor Coogee Beach, 20 minuten met de bus. Coogee was voor ons niet onbekend. We waren er met Steven en Miranda al geweest. Een relaxte plek. Terug in de stad moesten we nog inkopen voor de volgende dag. We troffen Mirjam en Charlie, een Engels meisje die ook in de hostel logeerde, bij George Street. Eerst een hapje gegeten en daarna in super Woolworth gewinkeld.
Oudjaarsdag. De jaarwisseling in Sydney wordt ieder jaar gevierd met een groots vuurwerk op en rond de Harbour Bridge. Wil je dat spektakel goed te kunnen zien, dan moet je vroeg opstaan. We hadden de wekker op half zes gezet. In de keuken van de hostel was het al druk. Er mocht geen alcohol mee, maar backpackers zijn creatief. De inhoud van pakken appelsap werden geleegd om plaats te maken voor ander vocht. Om kwart voor zeven sloten we aan in een rij om op een afgebakend terrein te kunnen komen. Er zouden maximaal 20.000 mensen langs de Botanic Gardens een plekje aan het water kunnen krijgen. Voor de eerste 3000, was er een vak met de beste plekken. Overal waren dranghekken en bewaking. Om tien uur zouden de eersten naar binnen kunnen. Wij moesten nog wachten tot half twaalf. Wij waren gelukkig bij de eerste 3000. We kregen bij de toegang een armbandje en konden daarmee de hele dag vrij in- en uit lopen. We hadden prima uitzicht op het Opera House en de brug. De sfeer was heel gezellig. We vermaakten ons met spelletjes, een hapje en veel(water) drinken want het liep tegen de 30 graden. Het enige wat we misten waren de oliebollen. Er waren hamburgertenten en ook tenten waar je gewoon bier(toch) kon kopen, maar geen sterke drank. Er waren helikopters in de lucht en een vliegtuig schreef reclameteksten. Om negen uur ‘s avonds kwam het eerste vuurwerk, het familie vuurwerk. Hierbij werd op twee plekken in de haven synchroon vuurwerk afgestoken. Erg mooi en een opwarmertje voor wat later zou komen. Verlichte schepen voeren in colonne aan ons voorbij. Tegen twaalven was het dan zover. Hiervoor waren we gekomen. Op een van de steunpilaren van de brug werd een lichtshow geprojecteerd en werden de laatste 10 seconden in beeld gebracht. Iedereen telde mee af. Toen barstte het vuurwerk los. Eerst een paar salvo’s vanaf de brug, daarna vanaf de eerder beschreven plekken en tenslotte vanaf de daken van de wolkenkrabbers in de city. De brug bleef de hele tijd het middelpunt. Spectaculair. Het geheel duurde 12 minuten, maar het leek wel een half uur. Tijd om te proosten. Voldaan keerden we terug. Na wat telefoontjes met de familie was het inmiddels drie uur geworden. Bedtijd. Het tijdsverschil met NL is nu 10 uur(later).
Nieuwjaarsdag. We waren alweer om acht uur op. We zouden de camper ophalen bij Jan in de Blue Mountains. Die hadden we daar achtergelaten voor de trip naar NZ. Rond negen uur zaten we in de trein. Jan en Mechelle waren een paar dagen naar Lismore. Dochter Tess haalde ons op van het station in Richmond. Louise ontfermde zich over de was en ik heb de camper een sopje gegeven. Tegen vieren deden we even een dutje. Om half zeven waren we uitgenodigd voor diner bij Gwen en Max, de ouders van Mechelle, die vlakbij woonden. Nog even internetten en vroeg naar bed.
Vrijdag 2 januari. We zouden met Emmy en Mirjam nog de stad in. De camper parkeerden we op een overnachtingsplek vlabij een station( P+S, parkeren en slapen) op 20 minuten treinen van de city. Emmy had net bericht gekregen, dat haar opa was overleden en had dus begrijpelijk geen zin in vertier. We spraken af aan het eind van de dag een borrel te doen. Zelf gingen we naar het Sydney Aquarium in Darling Harbour. Een van de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Er zou ook een platypus te zien zijn. In het wild is het moeilijk om ze te vinden. Het beest had zich goed verstopt en liet zich niet zien. Daarna wilden we naar het IMAX theater, maar de 3D film die we wilden zien, draaide die dag niet meer. In George Street is een gebouw waar zich op de 47e verdieping een ronddraaiend restaurant bevind( niet de sydney tower), de orbit bar. Prima plek voor een borrel, dachten we. Boven gekomen mochten we niet binnen op slippers en in shorts! Dan maar naar de Rocks. Daar vind je altijd wel een leuke kroeg. We namen afscheid van de meiden en pakten de trein terug.
Zaterdag. Iemand had ’s nachts een ei tegen de camper gegooid. Schoonmaakklusje.
De prijs van loodvrij was inmiddels gezakt tot net onder de dollar. Voor Nederlandse begrippen een lacher, 2 (euro) kwartjes per liter!
Rita en Bill waren in de buurt van Sydney op de boot en hadden ons uitgenodigd een dagje mee te gaan. We vonden ze bij Church Point in het nationaal park. Bill stond ons op te wachten met de dingy om ons naar de zeilboot te brengen waar Rita ons hartelijk begroette. Een leuk weerzien en weer genoeg gespreksstof. Na de koffie kregen we een rondleiding op de 12 meter lange zeilboot. Een mooi schip.
Na de lunch trok Bill het anker los en loodste ons( op de motor) door een stelsel van rivieren, uitkomend in de oceaan, naar een rustige baai. We werden door Rita verwend met heerlijk eten en Bill gaf uitleg over de navigatie. Er was voldoende slaapplaats aan boord. We deinden vanzelf in slaap. Na het ontbijt op het dek, stapten we in de dingy, naar een koffietent aan het water. We konden geen aanlegplek vinden. Dan maar weer naar de boot. Ook gezellig. De motor werd gestart en het anker kon los. Die werkte niet mee. Na wat gesleutel en gerommel kwam ie dan toch boven. Bill nam weer het stuur en soms nam Rita het over. Op een gegeven moment mocht ik even sturen. Dat is best kicken! Wat later deed Bill het voorzeil(?) uit en zette de motor op stationair. We zeilden en ik stond nog aan het stuur. Dat is wel heftiger. Je moet veel vaker corrigeren. Opeens ging de wind uit de zeilen, bij het passeren van de oceaanmond. Alle hens aan dek! Ik moest tegen de wind in sturen, terwijl Bill het klapperende zeil binnenhaalde. Er stonden flinke golven. Best spannend. Bill nam weer over en bracht ons terug naar het startpunt, waar al weer nieuwe visite klaar stond. We hadden weer een paar fijne dagen met Rita en Bill gehad. Thank foulks!
Maandag 5 januari. We wilden nog even bij Jan, Mechelle en de kinderen langs voordat we verder trokken. Mechelle had nog een flink diner bereid. Jan en Tess moesten vroeg op en gingen op tijd naar bed. Van Michelle en Hugh namen we de volgende dag afscheid na de koffie. Toch wel weer vreemd dat we de familie voorlopig niet met zouden zien, maar we hebben een leuke tijd met ze gehad. Ons volgende doel was Melbourne. We verlieten de Blue Mountains via Lithgow en Bathhurst richting Cowra.
Woensdag 7 januari reden we Young binnen, dat zich de hoofdstad van de kersenteelt van Australië noemt. Langs de weg kon je kersen kopen. Mooie grote en lekker! We boekten de enige camping die het stadje rijk was. Ik moest het verhaal van NZ nog afronden en Louise deed haar hobby, de was. Het was warm en het zwembad bracht verkoeling. Tegen de avond begon het te waaien en te regenen. Gelukkig kort, maar lang genoeg om de muggen te verjagen, zodat we weer lekker buiten konden zitten. Onderweg kregen we op SBS een uurtje Nederlandse uitzending, waar kou en het schaatsen werd besproken. Leuk om te horen. We boekten nog een dag bij op de camping. We moesten we nog op internet om de camper te koop te zetten.
Vrijdag. Op pad voor de laatste 200 km naar Melbourne. In Jugiong hadden we een koffiestop bij een parkje. De plek kwam ons bekend voor. We waren er vanuit de Snowy Mountains langs geweest. Bij Albury staken we de Murray rivier over, die de noordgrens bepaalt tussen New South Wales en Victoria. Rond de middag kwam de skyline van Melbourne in zicht. We parkeerden in de voorstad Coburg en namen de tram naar het centrum. Even de sfeer geproefd. Onze eerste indruk was een heel relaxte stad. Er waren veel standwerkers en acrobaten op straat en pleinen. Eerst naar de info voor de stadplattegrond en folders. Dan info voor het Australian Open gehaald en het centrum verkend. We hebben de camper opgehaald om wat dichter bij het centrum te komen. We vonden een plek naast een rugbystadion.
Zondag 11 januari. We vonden langs de Yarra rivier dichtbij het centrum een parkeerplaats voor nop. We namen de gratis citytram, die een rondje door het centrum maakt. Je kon op verschillende plaatsen in- en uitstappen. We stapten uit bij de docklands, een heel modern en strak gebouwde havenwijk met leuke winkels en terrasjes. Lekkere fish en chips gegeten. Als volgende stop namen de Carlton Gardens waar het Royal Exhibishion Building staat. Een imposant wit gebouw. Vandaag echter geen tentoonstelling. Daar vlak achter was het Melbourne museum. Via de souvenirwinkel kwamen we het gebouw binnen en zonder dat we er erg in hadden achter de kassa langs waren we in het museum. Er was veel ruimte besteed aan de geschiedenis en kunst en dieren uit het verleden. Je kon je fantasie uitleven en ook voor kinderen was er veel te doen.
Maandagmorgen op tijd op om te skypen met Paul. Die bood ons een weekend aan in een luxe hotel in Melbourne. We zouden tijdens de Australian Open nog genoeg van Melbourne kunnen zien, dus besloten we een paar dagen de stad uit te gaan. In de buurt van Frankston zochten we de kust op.
Dinsdag 13 januari zetten we koers naar het nationale park Wilsons Promontory in de streek Gippsland op 220 km ten zuidoosten van Melbourne. Het park ligt op een schiereiland en er is een grote camping, maar die was volgeboekt. Bij de ingang van het park was nog een overnachtingsplek met douche en toilet, behorende bij het park. Je betaalt entree voor het park en overnachting. Het toegangsbewijs was ook voor de volgende dag geldig. We zijn meteen op verkenning gegaan. Er liep maar één weg door het park van 25 km die eindigde bij Tidal River. De camping deed denken aan kamp Bakkum. Voor Noord Hollanders wel bekend. Het was er tjokvol. Een populaire plek dus en het was grote vakantie hier. Het had ook veel te bieden, de ligging bij zee aan de monding van de rivier en een goed uitgezet wandelgebied, ook voor meerdaagse tochten.
Terug op onze kampeerplaats hebben we de brochure met wandeltochten bestudeerd.
Woensdag hebben we eerst de Mount Oberon ‘beklommen’. Na ruim een uur ben je op de top en letterlijk in de wolken. Door de gaten in de wolken had je een mooi uitzicht over de baaien. De bewolking nam later de overhand. De strandlakens konden in de tas blijven. Daarvoor in de plaats deden we nog maar een lichte wandeling door de wetlands en de rivier gevolgd tot bij het strand. Donderdag 15 januari zijn we weer teruggereden naar Melbourne.

No Worries,

Ko en Louise