36. Buon Giorno

Door de lange periode van droogte laten sommige bomen het blad vallen en lijkt de herfst hier in Italië vroeg zijn intrede te doen. Na de hittegolf (35+) zakte de temperatuur tegen de dertig graden. Er is hier geen dag hetzelfde. We maken leuke dingen mee. Laatst nog was er bij een collega geboekt door Belgen. Die beweerden een tent met airco te hebben geboekt! Men dacht dat ze misschien een stacaravan bedoelden, maar het ging toch echt om een tent. We zijn ook eens om twee uur ’s nachts wakker gebeld door de bewaking. Dat was effe minder.Er stonden twee jonge Duitse stellen bij de receptie die bij ons geboekt hadden. Ze dachten een bungalow geboekt te hebben maar kregen een tent. Ze hadden nog nooit van een bungalowtent gehoord. Toen ik ze de tent liet zien waren ze verbaasd dat er een koelkast was, een kooktoestel en een volledig ingerichte keukenkast. Nu waren ze tevreden. Welterusten.
We hebben naast de Nederlanders veel Denen en Duitsers te gast gehad. Die lieten hun accommodatie keurig schoon achter. Daar konden sommige Nederlanders nog wat van leren. Sommigen wilden de eindschoonmaak niet zelf doen. Tegen een vast tarief mogen wij dat aanbieden en de verdienste is dan voor ons.
Ruud en Thea beheren vijftien tenten en doen er fietsenverhuur bij. Ruud, 73 jaar en voormalig helikopterpiloot, heeft een afspraak met een plaatselijke wijnboer en voorziet ons van lekkere witte, rode en rosé in anderhalve literflessen. Voor weinig. We moeten zelf de plastic (water)flessen aanleveren. Water koop je meestal in sixpacks van 1½ literflessen voor een duppie per liter. Er liggen stapels in de supermarkt. Er zijn twee Lidls in de buurt. Het kraanwater bevat veel kalk hier en we adviseren de gasten hiermee geen koffie of thee te zetten. We moeten de waterkokers en koffiezetapparaten evengoed bij iedere wissel ontkalken.
’s Zaterdags is de drukste dag. Eerst gaan we een aantal gezinnen ‘uitklokken’. Sommigen willen al om 7 uur vertrekken. Eerder kan niet want dan is de slagboom nog dicht. Tussendoor moeten we de accommodaties nalopen. Vanaf drie uur staan we dan weer klaar voor de volgende gasten. Aan het eind van de middag wachten we op de laatste binnenkomers. Soms tot laat in de avond. Regelmatig wordt dan de vraag door collega’s gesteld “hebben jullie ze al binnen?”
Bij de super op de camping staat meestal een flinke rij bij het brood ’s morgens. We hebben een bakkertje ontdekt op 300 meter buiten de camping. Op de fiets goed te doen. De weg loopt naar beneden en ik wordt regelmatig voorbij gefietst door wielrenners. Terug omhoog heb ik dan meteen de ochtendgymnastiek gedaan.
In Peschiera 15 km naar het zuiden ligt camping Bella Italia, waar een collega van ons werkt. Een grote camping ( 3000 plaatsen, die van ons heeft er 1000) aan het meer. We hebben hem een keer bezocht om wat spullen op te halen. Hij werkt alleen. Hij wist dat er op 17 augustus een optreden van Jan Smit was. We zijn daar naar toe geweest met Trudy en Rob en Elly en Albert, twee stellen die bij andere touroperators werken. Een heel gezellige avond die we met een etentje begonnen. Ook Ruth Jacot trad op.
Paul is jarig op 24 augustus en besloot zijn verjaardag bij ons te vieren. Samen met Miranda en Steven vlogen ze op vrijdag de 21ste naar Verona waar ik ze van het vliegveld ophaalde. Paul zou met zijn drieën de volgende twee dagen een tocht door de Dolomieten maken en had daarvoor klimgordels aangeschaft. De tas met spullen bleek echter niet meegekomen. In plaats van een hartelijke begroeting kwamen er drie beteuterde gezichten door de schuifdeuren naar buiten. Onderweg naar de camping ging het gesprek bijna alleen over de achtergebleven tas. In het winkelcentrum bij Affi maakten we nog een tussenstop. Ik trakteerde op een Italiaans ijsje om de stemming wat op te krikken. Op de camping bij het weerzien met Louise ging het alweer wat beter.
Vijf vrienden van Paul hadden ook besloten af te reizen naar het Gardameer. Chantal, Marcel en Budy kwamen met de auto op zaterdag. Barry en Maurits kwamen zondag met het vliegtuig. Onze tent biedt standaard vijf slaapplaatsen. In de voortent werden nog drie plekken gecreëerd en de rest ging in een eigen tent die naast ons werd opgezet. Paul , Miranda en Steven hebben toch hun plannen doorgezet om twee dagen vanuit Moveno in het prachtige Brenta berggebied met geleende spullen een tocht te maken. Zondagavond keerden ze moe maar voldaan terug met prachtige foto’s.
Intussen hadden we al kennis gemaakt met de droge humor van de anderen. Barry en Maurits waren goed in vorm en dat zou de komende dagen onveranderd doorgaan. Lachen dus. Buiten hadden we ‘s morgens de slingers en ballonnen opgehangen en bij een uitgebreid ontbijt mocht Paul zijn cadeaus uitpakken. De groep ging lekker zijn eigen gang en was regelmatig bij het meer te vinden. Wij wisten een leuk restaurant in Lazise aan het water, waar we dinsdagavond heerlijk hebben gegeten met z’n allen. Woensdag werden we uitgenodigd door de groep om een dagje op een gehuurde motorboot het meer op te gaan. Twee motoren van tezamen 280 pk, zorgden voor voldoende stuntwerk. Regelmatig gingen we voor anker om te zwemmen of om de drank aan te vullen. Weer een topdag. We sloten af met een pizza in ons campingrestaurant. De volgende morgen hebben we de drie met de auto uitgezwaaid. De rest had nog tijd voor een laatste duik in het meer en vlogen ’s middags weer terug. De rust keerde weer in ‘huize’ Spillekom. Voor even maar, want vanaf 1 september zou zus Tiny met vriend Henk voor 12 dagen langs komen. Ze wilden een eigen tent. De eerste 2 nachten sliepen ze bij ons en daarna verkasten ze naar hun eigen bungalowtent die we gereserveerd hadden.
In Cisano was een feestweek met kermis en (vogel)markt tot 9 september en werd afgesloten met vuurwerk. Donderdag besloten we de Monte Baldo met Tiny en Henk te bezoeken. Dit keer reden we naar het tussenstation en namen vandaar de kabelbaan naar boven. Na een bord spaghetti en een wandeling over de berg besloten we de afdaling van twee uur te voet te maken. We moesten regelmatig in de remmen en de spieren werden stevig aangepakt. Het pad slingerde langs het traject van de kabelbaan en bood mooie uitzichten naar het meer. 2,5 uur later kwamen we bij het tussenstation, waar de auto geparkeerd was. We zegen neer op het terras van het restaurant met uitzicht over het meer onder het bladerdak van rijpende druiven. In Malcesine waar de kabelbaan begint, een heel leuk dorp met smalle straatjes belegd met kiezelstenen, vonden we een restaurant aan het water.
We gingen af en toe bij elkaar buurten op de camping. Tiny en Henk leenden regelmatig onze fietsen en de luchtbedden kwamen weer van pas. Verder hebben we samen Lazise bezocht en in ons favoriete restaurant ‘Classique’ gegeten. Weer een paar gezellige dagen samen.
De avonden worden inmiddels wat fris en de trui kan weer uit de kast. De regen komt nu regelmatig en we hebben de tent verruild voor een behaaglijke stacaravan. Langzaam loopt de camping leeg. Onze laatste gasten vertrekken op 21 september. Wij maken nu voorbereidingen voor de demontageploeg, die eind van de maand de tenten komt weghalen en wij de zaak overdragen. Ons contract loopt tot de 25ste. De eerste week van oktober zijn in Bardolino de wijnfeesten. Die willen we nog wel meemaken. Daarna komen we weer (voorlopig) terug in Nederland.

Non starei in pensiero ( vrij vertaald: No Worries)

Ko en Louise